 Wysłany: Pon 18:20, 20 Sie 2007 Temat postu: |
|
| taak nie lubie takiego czegoś:
Dziecko:mamo poczytaj mi mama:nia mam czasu Dziecko:tato pobaw się ze mną tata:nie mam czasu oglądam mecz grr... zawsze sobie mówię ja takim rodzicem nie bęę i nigdy żaden głupi film nie będzie ważniejszy niż moje dziecko |
|
| Wysłany: Pon 17:55, 20 Sie 2007 Temat postu: |
|
| 'Zepsute dzieci', niemalże 'seryjny morderca' jak został określony Oskar.. Hmm, a wszystko bierze się z winy rodziców... Z ich nieodpowiedzialności... Przecież, gdyby takie dzieci nie były zbywane grami i spełnianiem życzeń, to miałyby normlany kontak, wiedziałyby, co wolno, a czego nie... | |
| Wysłany: Pon 12:52, 20 Sie 2007 Temat postu: |
|||
yyyyyyyy to że autorka tego mieszkała w bloku?wnioskuję że o to chodzi |
|||
| Wysłany: Pon 12:50, 20 Sie 2007 Temat postu: |
|
| A takich dzieci, i dorosłych też, jest coraz więcej...
Trochę jestem nie w temacie chyba... Co mieszkanie w bloku ma z tym wspólnego? |
|
| Wysłany: Śro 18:26, 01 Sie 2007 Temat postu: |
|||
Własnie... Ja mieszkam w bloku |
|||
| Wysłany: Śro 18:03, 01 Sie 2007 Temat postu: |
|
| ;O
przeczytałam i .... no nie mogę. to telewizja psuje dzieci i otoczenie. haha i te pseudo strzelankowe gry komputerowe, w których krew leje się strumieniami. przytocze wypowiedź maniaka strzelanek : "mamo ten ktoś mnie zabił. ale nie martw się mam jeszcze dwa życia" |
|
| Wysłany: Śro 12:56, 01 Sie 2007 Temat postu: |
|||||
dokładnie, bo nikt nie ma czasu sie nimi zajmować a otoczenie robi swoje |
|||||
| Wysłany: Śro 10:29, 01 Sie 2007 Temat postu: |
|||
wolę nie myśleć co z niego póżniej wyrośnie... i potem się ludzie dziwią, że nastolatki palą, piją, kradną i zabijają... |
|||
| Wysłany: Wto 19:35, 31 Lip 2007 Temat postu: |
|
| No tak wychowanie też. Bardzo słodkie i niewinne, jak nie wiem co. Chyba seryjny morderca :/ | |
| Wysłany: Wto 18:58, 31 Lip 2007 Temat postu: |
|||
myslę że wpłynęły na niego jakieś bajki typu Carton Network gdzie po zabiciu i tak się dalej zyje no i oczywiście nienajlepsze wychowanie dziecka...takie słodkie takie niewinne co ja mówię niewinne?a "zabijemy ciotkę!" to miało być słodkie i niewinne?uff... |
|||
| Wysłany: Wto 18:54, 31 Lip 2007 Temat postu: |
|
OMG! Jakiś nawiedzony bachor, a ta ciotka też nie lepsza. Manipulacja wśród dzieci jest okropna, tak patrzy na Ciebie i mówi swoimi kochanymi oczkami: "Chodź ze mną na karuzele".. Dobrze ze nie mieszkam w bloku  |
|
| Wysłany: Wto 18:51, 31 Lip 2007 Temat postu: "Zepsute" dzieci |
|
| i nie tylko te rozpieszczone ale te poprostu zepsute przez bajki, komputery,ale nie dobra dzieci.więc tak doszłam do tego żeby założyć taki temat po preczytaniu tego:
"Tak więc... idę sobie w stronę mojej klatki, na ławce siedzi moja sąsiadka, toteż grzecznie (bo ja przecież zawsze jestem grzeczna  ) mówię jej "dzień dobry". Wtem, niewiadomo skąd, przede mną pojawia się jakieś dziecko i wymachuje mi przed nosem reklamówką z Tesco.
- Znalazłem woreczek! - krzyczy uradowany. Uśmiecham się do niego, zza pleców słysząc głos sąsiadki: - Wyrzuć to do śmietnika! - Znalazłem woreczek - powtarza do mnie malec z szerokim uśmiechem na twarzy. - I co teraz zrobisz z tym woreczkiem? - pytam. - Wyrzuć go do śmietnika - mówi ponownie sąsiadka. Po tonie głosu wyczuwam, że powoli puszczają jej nerwy. - No, to idź go wyrzuć do śmietnika - sugeruję. Bez słowa, chłopiec łapie mnie za rękę i oświadcza: - Idziesz ze mną. Zgodziłam się, cóż miałam robić. Małe dzieci mają niewyjaśnione zdolności manipulacyjne. Po drodze dowiaduję się od niego, że ma na imię Oskar i jest na wakacjach u cioci (czyli mojej sąsiadki). Dochodzimy do śmietnika, pytam go: "Dosięgniesz?". Nie dosięga, oczywiście. Podsadzam go więc, a ten wreszcie pozbywa się swojego "woreczka". Wciąż prowadząc go za rękę, wracamy w stronę domu. Oskar jednak wyraźnie ma inne plany. Ociąga się, a wreszcie pyta: - Wiesz co zrobimy? - No co? - ZABIJEMY CIOTKĘ! - oświadcza poważnie i biegnie po leżący na ziemi patyk. - Trzymaj ją! - rozkazuje. - Chcesz zabić ciotkę? - pytam nieprzytomnie. Oskar jak najbardziej serio kiwa głową i po raz kolejny sugeruje mi, żebym tę jego ciotkę przytrzymała, kiedy on będzie ją zabijał. Patykiem! Uprzejmie odmawiam, mówiąc jednocześnie do sąsiadki: "Widzę, że pani jest w niebezpieczeństwie", a ona się śmieje i idzie w moim kierunku po tego swojego Oskara. Wchodzę po schodach na klatkę, a kiedy na chwilę się obracam, "ciotka" obrywa właśnie patykiem po głowie. Jezu Chryste, myślę sobie. Pół godziny później, do naszego mieszkania dochodzą niezidentyfikowane wrzaski z dworu. Wychodzę na balkon, a tam po chodniku maszeruje wyżej wymieniona sąsiadka krzycząc do telefonu: "Nawet nie wiadomo, kiedy to cholerstwo zniknęło! Ot, odwróciłam się na chwilę i już go nie było!". Hmm, wnioskuję, że Oskar dał nogę." Notka pewnej osoby na photoblogu, mniejsza z tym że chodziłam z nią do szkoły ale co o tym myślicie? |
|